Συνέντευξη
Σε αυτη τη συνεντευξη φιλοξενουμε τον κ. Τασο Καξηρα από την μακρινη Σουηδια.
• Ποια είναι η σχέση σας με το Δεσποτικό;
Ο παππούς μου Αναστάσιος Καξήρας και η γιαγιά μου Μαρία γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο χωριό και έζησαν εκεί το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους. Έκαναν τέσσερα αγόρια (Νικόλαος, Αλέξιος, Τρυφών, Χρήστος). Ο παππούς μου απεβίωσε το 1992 και η γιαγιά μου το 2004. Το πατρικό μας υπάρχει ακόμη στην περιοχή Τσιφλίκι όπου κατοικεί για αρκετούς μήνες τον χρόνο ο πατέρας μου. Εγώ και ο αδελφός μου Κώστας περνούσαμε το μεγαλύτερο μέρος των καλοκαιρινών μας διακοπών στο χωριό, από περίπου 6 έως 16 χρονών. Από την ηλικία των 17 και μετά, λόγω σπουδών και διαβίωσης στο εξωτερικό, επισκέπτομαι το χωριό όσο συχνά μπορώ.
• Ποιους θεωρείτε σημαντικούς σταθμούς της ζωής σας;
Με χρονολογική σειρά, την αποφοίτησή μου από την Ιατρική Σχολή, την ημέρα που ανέλαβα διευθυντής στην Μεταμοσχευτική κλινική Καρολίνσκα Στοκχόλμης, και την γέννηση των τριών παιδιών μου.
• Πείτε μας δυο λόγια για το επάγγελμά σας και τι σας ώθησε σε αυτό;
Εργάζομαι ως γιατρός στην Σουηδία από το 2005. Θυμάμαι πως μου ήταν πολύ δύσκολο να αποφασίσω τι θα κάνω ως έφηβος διότι στην Ελλάδα (τουλάχιστον την δεκαετία του ’90), έπρεπε να επιλέξεις κατεύθυνση στην ηλικία των 16 ετών. Πως να ξέρεις σε αυτήν την ηλικία τι να κάνεις στην υπόλοιπη ζωή σου; Ευτυχώς με καθοδήγησαν οι γονείς μου στους οποίους σχεδόν αποκλειστικά οφείλω αυτό που είμαι σήμερα.
• Ποια είναι η αγαπημένη σας έκφραση;
«Νόμιζε την πατρίδα οίκον, τους δε πολίτες εταίρους». Ξενοφών.
• Ποια είναι η αγαπημένη σας συνήθεια;
Το ψάρεμα.
• Ποιο είναι το όραμα σας για το μέλλον;
Να βελτιωθεί η κατάσταση στην Ελλάδα ώστε να μπορέσω να επιστρέψω και να προσφέρω στους
συμπατριώτες μου αλλά αυτό μάλλον είναι ουτοπία.
• Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να κάνετε στη ζωή σας και δεν ευνόησαν οι συνθήκες ή το έχετε θέσει ως μελλοντικό στόχο;
Να βοηθήσω να αναπτυχθεί ο τομέας μεταμοσχεύσεων ήπατος στην Ελλάδα.
• Έχετε κάποια συμβουλή για τις νεότερες γενιές;
Να αγαπάνε το χωριό μας και να σέβονται τις παραδόσεις μας.
• Έχετε κάποιες αναμνήσεις από το χωριό που θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας;
Νομίζω πως όλοι οι συγχωριανοί της γενιάς μου θα απαντήσουν με μια λέξη, ”τα πεύκα”. Μετά ήταν ο γυφτόλακος, η Νούσαλη, μέρη που μαζευόμασταν μικροί. Παίζαμε ατέλειωτες ώρες, δεν υπήρχαν κινητά και ταμπλέτες. Θυμάμαι ότι ξεκινούσαμε κάθε απόγευμα από το σπίτι μας εγώ, ο αδελφός μου Κώστας και ο ξάδελφος μου Βασίλης, περνούσαμε από κάθε σπίτι στο Τσιφλίκι και μέχρι να βγούμε στον ”δημόσιο”, είχαμε μαζευτεί 10-12 παιδιά και ανηφορίζαμε για την πλατεία, όπου βρίσκαμε αλλά τόσα παιδιά. Εκεί παίζαμε μέχρι να νυχτώσει.
Ίσως η χειρότερη μέρα της ζωής μου που θυμάμαι από το χωριό ήταν όταν ανέβηκα για πρώτη φορά στην πλατεία και είδα αυτό το απέραντο τσιμέντο αντί για τα πεύκα μας.
• Αγαπάτε κάποιο τοπικό μας έδεσμα ή συνήθεια;
Το τσίπουρο, όταν το πίνεις στο χωριό έχει άλλη, γλυκιά γεύση.
• Γνωρίζετε το έργο της Αδελφότητας; Ποιες εκδηλώσεις της θεωρείτε σημαντικές;
Γνωρίζω ότι η Ντίνα Κακαϊδή κάνει σημαντικές προσπάθειες και της δίνω πολλά συγχαρητήρια. Ελπίζω και άλλοι συγχωριανοί να δείχνουν ενδιαφέρον, εγώ δυστυχώς είμαι μακριά.
• Θέλετε να στείλετε ένα μήνυμα στους συγχωριανούς μας και στα μέλη της Αδελφότητας;
Καλή χρόνια με υγεία πάνω απ’ όλα. Να είστε ενωμένοι και αγαπημένοι.
Μ.Β.