Με τα μάτια της ζυγιάς
γράφει ο Μιχάλης Μιχόπουλος
Ήτανε 23 Αυγούστου 2020, το γιόμα.
Άλλες χρονιές γινόταν και εσπερινός και πλήθος κόσμου αλληλοεύχονταν έξω από την Αγία Τριάδα. Μας γονάτισε λίγο αυτή η καταραμένη ασθένεια και μείναμε κομμάτι ορφανοί από τις παραδόσεις μας. Όμως έχει ο Θεός και φυσικά η Αδελφότητα Δεσποτικού, που μία τριμελή κομπανία (κλαρίνο, λαούτο και τραγούδι, ντέφι) έκανε με τη συνδρομή των χωριανών τη νύχτα, μέρα.
Αυτό ήτανε, μπορεί το πανηγύρι να μην έγινε, αλλά έγινε ΠΑΝΗΓΥΡΙ.
Αυθόρμητο, συγκινητικό, πηγαία παραδοσιακό, «πήγαινε το δρόμο – δρόμο» σαν το ψίκι του γάμου, από οντά σε οντά. Κόσμος δακρυσμένος από χαρά και αγαλίαση.
Πολλοί είπαν πως δεν ξανάζησαν τέτοιο πράγμα. Η Αδελφότητα κερνούσε λουκούμια, ποτό-τσίπουρο και ποτό μαστίχα σε κάθε πόρτα – με μέτρα προφύλαξης ενεργά – και η κομπανία έπαιζε ένα τραγούδι (ή και περισσότερα) με τους χωριανούς να «γλεντούν» με την καρδιά τους.
Δεν ήταν λίγες οι φορές, που ανταμώθηκαν τα βλέμματα των μουσικών με τον κόσμο, αλλά και μεταξύ τους και το δάκρυ να κυλά ως απόρροια χαράς και ικανοποίησης.
Όχι μόνο οι από καταγωγής Δεσποτικιώτες, αλλά και οι καταγόμενοι από άλλα μέρη που βρέθηκαν εκεί έζησαν ένα όμορφο, ανεπιτήδευτα ζωντανό και παραδοσιακό δρώμενο.
Έζησαν ένα πανηγύρι παλιακό, από αυτά που έχει ανάγκη ο Ρωμιός, για να σηκώσει κεφάλι, μετά τα όσα του έχουν επισυνάψει τα τελευταία χρόνια.
Ακόμα και οι μουσικοί, είχαν βρεθεί σε επίπεδο έκστασης. Δεν περίμεναν ακριβώς, ένα τέτοιο γεγονός να εξελίσσεται ως ποταμός ασταμάτητος και πηγαίος.
Ο Δημήτρης στο κλαρίνο, η Μαρία στο ντέφι και ο υπογραφών στο λαούτο και στο τραγούδι, έχουμε δόξα τω Θεώ, εμπειρίες από πανηγύρια και εκδηλώσεις σε όλη την Ήπειρο, αλλά και σε όλη την Ελλάδα γενικότερα. Όμως αυτό εδώ ήταν κάτι διαφορετικό και ανεπανάληπτο.
Από την πρώτη στιγμή, που η πρόεδρος Ντίνα Κακαϊδή, πρότεινε αυτό το δρώμενο, δέχτηκα αμέσως την πρόσκληση και την πρόκληση – λόγω πονηρών ημερών – μετά μεγάλης χαράς.
Έπρεπε κάτι να γίνει γι’ αυτό το πανέμορφο χωριό, που γέννησε Ιστορία, Ευεργέτες, Δασκάλους, Λόγιους.
Είθε αυτό το αντάμωμα να αποτελέσει και την απαρχή της Ομόνοιας των χωριανών μας – ως μία γροθιά. Και εις άλλα με ΥΓΕΙΑ.
Το Δ.Σ. ευχαριστεί
Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Αδελφότητας, αισθάνονται την ανάγκη να ευχαριστήσουν από καρδιάς όλους όσους συνέβαλαν στο να υλοποιηθεί με επιτυχία η αναβίωση του εθίμου της «βίζιτας» στο Δεσποτικό, κατά τη διάρκεια του πανηγυριού της 23ης και 24ης Αυγούστου 2020, αφού η παραδοσιακή διοργάνωση του πανηγυριού όπως το γνωρίζουμε, δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί λόγω κορωνοϊού.
Ήταν πρώτα η έκπληξη και κατόπιν η καλοσύνη, η φιλοξενία, το δάκρυ στα μάτια
ορισμένων και η διάθεση όλων να ανοίξουν τα σπίτια τους να μας δεχτούν, να μας φιλέψουν. Τα λόγια περισσεύουν, μοιραστήκαμε κοινά συναισθήματα. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την κ. Μαρία Νούση από τη Βράβορη, τον κ. Μιχάλη Μιχόπουλο και τον Δημήτρη Χαλκιά από τη Βούρμπιανη, που ακούραστοι, μας ακολούθησαν στους Χαλκιάδες, στη Τζέρφη, στους Προβατάτες, στον Πύργο, στους Λαζαράτες, στο Τσιφλίκι, στα Χειμάδια, χαμογελαστοί, μετέδιδαν το κέφι τους στα σπίτια που επισκεπτόμασταν, παίζοντας αναλόγως με την περίσταση πότε μοιρολόι και πότε το τραγούδι του νοικοκύρη.
Πολύτιμη η βοήθεια των κυριών: Μάχης Νασούλη – Κώτση, Αλεξάνδρας Δρόλια και Ελευθερίας Κουνάβη. Επίσης ευχαριστούμε τον Πρόεδρο του Τοπικού Συμβουλίου, την Εκκλησιαστική Επιτροπή και τον παπά Σωτήρη, για τη συμβολή τους σας δρώμενα.
